تکفیر ؛ ز دینِ بدلی می گوید
با خشم ؛ ز عشــــــــــــــــقِ ازلی می گوید
در حٌجره ی قبرِ خود ؛ پس از صدها سال
"حجر بن عـــدی" علـــــــــــــــــــی علـــــــــــــــــــــــــــی می گوید
شاعر : احمد بابایی
گویند بشیر است و نریر است علـــــــــــــــی
گاهی شبِ قدر ؛ گه ؛ غدیر است علـــــــــــــــــــــی
دنیا پٌر از "عمروعاص" باشد ؟ باشد !!!
در خلقِ حماسه ؛ بی نظیر است علـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
شاعر : احمد بابایی
در نظـــــــــــــم نوین ؛ جنگِ جهانی دیدیم
صد رنگ در این طاقِ کمـــــــــــــــــــــانی دیدیم
در فتنــــه و انحـــــــراف ؛ با صبرِ علی
یک جلوه ز نورِ آسمـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــانی دیدیم
شاعر : احمد بابایی
اسطوره ی حکمرانی ماست علـــــــــــــــی
در پیری خود جوانی ماست علـــــــــــــــی
با سیصد و سیزده قســــم می گوئیم :
شیرینیِ زندگانیِ ماست علــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی
شاعر : احمد بابایی
با صاعقه بر خرمنِ کاه آمد عشـــــــق
با ابر به چشماه سیاه آمد عشـــــــق
در خطبه به بدر و نهــــــــــــــــروان رفت ولـــــــــــــی
در روضه ؛ میان قتلـــــــگاه آمد عشــــــــق
شاعر : احمد بابایی
رهزن شد و با گزاف ؛ عیّار نشد
در خواب ؛ فرو رفته و بیدار نشد
"چوپانِ دروغگو" به هر حیله که داشت
آویخت و "دهقـــــــــــــــــــــــانِ فداکار" نشد !!!
شاعر : احمد بابایی
از بسکه به فکر بی کسان بود علــــــــــــــی
یک لحظه ؛ شب و روز ؛ نیاسود علــــــــــــــی
دلشوره چرا !؟ وظیفــــــــــــــــــــــــــــــه ؛ روشن باشد
"تکلیـــــــــــــف" ؛ همان است که فرمـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــود علی
شاعر : احمد بابایی
چون هاله به شوقِ روی ماه آمده ایم
با سیصــــــــــــد و سیزده سپاه آمده ایم
<فعلا" به نصیحــــــــــــــــــــــــت ؛ اکتفا کردی> و ما
با امـــــــــــرِ تو با شب پرهِ ؛ راه آمده ایم !
شاعر : احمد بابایی
با "سیدعلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی" شبم ؛ شبِ قدر شود
بی "او" نظرم ؛ ظلمتِ بی بدر شود
بر هر که بجز علــــــــــــــــــــی اگر دل بِدَهد
صَــــــــــــــــــــــــــــــــــــدرالمٌتالِّهین ؛ بنی صــــــــدر شود !!!
شاعر : احمد بابایی
دل داده و رنگِ دلبری می گیریم
مضمـــــــــون ز لطافتِ پری می گیریم
هر بار ؛ رباعـــــــــــــــــــیِ حماسی خواهیم
"مطــــــــــــــــــــــــــــــــروحه" ز بیتِ رهبـــــری می گیریم
شاعر : احمد بابایی
یک تیر و هزار و یک نشان ! حق دارد !
بر خاک ؛ همیشه آسمان ؛ حق دارد !
ما کٌشته ی حٌســـــــــــــــــــــــنِ رهبریم ... ای مردم !
پس اوست که بر گردنمـــــــــــان حق دارد
شاعر : احمد بابایی
گر بین خلائق ؛ اختلاف انـــــدازد
حجاجِ ولایت ؛ ز طـــــــــــــــــــواف اندازد
شیعه به صراط مستقیــــــــــــــــــم افتاده ست
کی رأی به نفعِ انحــــــــــراف اندازد !!!؟؟؟
شاعر : احمد بابایی
باید که دخیل آل احمــــــــــــــــد باشد
در حکمــــت و تـــــــدبیر ؛ زبانزد باشد
تعرف نکنیــــــــــــــــــــــــم ؛ چون رئیس جمهور
گر دل به علــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی نداده مٌرتد باشد
شاعر : احمد بابایی
باید که به تهذیب ؛ همه نور شود
از حاشیه و خرافه ها دور شود
این است خلاصه ی سخن ! می باید
سرباز علــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی ؛ رئیس جمهــــور شود
شاعر : احمد بابایی
در رِیل هوس ؛ همچو قطاری ؛ انگار !
گمــــــــراه ؛ قطار بی مهاری ؛ انگار !
با حنجره ی کفــــــــــــــــر ؛ اذان می گویی !؟
گلدسته ی مسجد ضــــــــــــــــراری ؛ انگار !؟
شاعر : احمد بابایی
آری ... سٌنَنِ اله ؛ بی قاعــــــده نیست
در عشق ؛ زیانِ ما کم از فائده نیست !
با "سیدعلـــــــــــــــــــــی" عزت ایران ؛ باقی ست
این ملک خدا ؛ جای بنی ساعـــــــــــــده نیست !
شاعر : احمد بابایی
گرداب زد و به حق ؛ پناهنده شدند
در "ساحل" ؛ از این حرم ؛ پراکنده شدند
دیروز ؛ چنان شدند و امـــــــــــروز ؛ چنین
این منحــــــــــــرفین ؛ عبرتِ آینده شدند
شاعر : احمد بابایی
در شیوه ی انحرافی اش یکدنده ست
قانون شکنی که در پیِ پرونده ست
دیروز عوامــــــــــــــــــانه دم از دین می زد
امــــــــــــروز دل از غیرتِ دینی کَنده ست
شاعر : احمد بابایی
بر آینه ها سنگِ ستبرید شما
در هندســـــــه ی نظام ؛ جبرید شما
در تنگه ی انحراف و در فتنه ی تنگ
بر زنده دلان ؛ فشار قبرید شما
شاعر : احمد بابایی
با شعبده ها حریف موسی نشوید
با این نفَسِ علیل ؛ عیسی نشوید
در وحدت ؛ اگر مرادتان نیست "علــــــــــــــــــــی"
هر چند که "لا" شدید ؛ "إلا" نشوید
شاعر : احمد بابایی