گر بین خلائق ؛ اختلاف انـــــدازد
حجاجِ ولایت ؛ ز طـــــــــــــــــــواف اندازد
شیعه به صراط مستقیــــــــــــــــــم افتاده ست
کی رأی به نفعِ انحــــــــــراف اندازد !!!؟؟؟
شاعر : احمد بابایی
باید که دخیل آل احمــــــــــــــــد باشد
در حکمــــت و تـــــــدبیر ؛ زبانزد باشد
تعرف نکنیــــــــــــــــــــــــم ؛ چون رئیس جمهور
گر دل به علــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی نداده مٌرتد باشد
شاعر : احمد بابایی
باید که به تهذیب ؛ همه نور شود
از حاشیه و خرافه ها دور شود
این است خلاصه ی سخن ! می باید
سرباز علــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی ؛ رئیس جمهــــور شود
شاعر : احمد بابایی
در رِیل هوس ؛ همچو قطاری ؛ انگار !
گمــــــــراه ؛ قطار بی مهاری ؛ انگار !
با حنجره ی کفــــــــــــــــر ؛ اذان می گویی !؟
گلدسته ی مسجد ضــــــــــــــــراری ؛ انگار !؟
شاعر : احمد بابایی
آری ... سٌنَنِ اله ؛ بی قاعــــــده نیست
در عشق ؛ زیانِ ما کم از فائده نیست !
با "سیدعلـــــــــــــــــــــی" عزت ایران ؛ باقی ست
این ملک خدا ؛ جای بنی ساعـــــــــــــده نیست !
شاعر : احمد بابایی
گرداب زد و به حق ؛ پناهنده شدند
در "ساحل" ؛ از این حرم ؛ پراکنده شدند
دیروز ؛ چنان شدند و امـــــــــــروز ؛ چنین
این منحــــــــــــرفین ؛ عبرتِ آینده شدند
شاعر : احمد بابایی
در شیوه ی انحرافی اش یکدنده ست
قانون شکنی که در پیِ پرونده ست
دیروز عوامــــــــــــــــــانه دم از دین می زد
امــــــــــــروز دل از غیرتِ دینی کَنده ست
شاعر : احمد بابایی
بر آینه ها سنگِ ستبرید شما
در هندســـــــه ی نظام ؛ جبرید شما
در تنگه ی انحراف و در فتنه ی تنگ
بر زنده دلان ؛ فشار قبرید شما
شاعر : احمد بابایی
با شعبده ها حریف موسی نشوید
با این نفَسِ علیل ؛ عیسی نشوید
در وحدت ؛ اگر مرادتان نیست "علــــــــــــــــــــی"
هر چند که "لا" شدید ؛ "إلا" نشوید
شاعر : احمد بابایی
مانند مناره ای که ناقوس شـــــده
کژدم شدنِ لجـــوج ؛ کابوس شده
انگار که جغدی مٌتوَهِم ... ز حسد
سرگرم به هجـــوِ حٌســــــــــــــنِ طاووس شده
شاعر : احمد بابایی
بی حکمتِ حق ؛ عدل ؛ خٌرافی باشد !
حرفی ست که بی ربط و اضافی باشد ...
وقتی که شعارِ "ابن ملجم" ؛ "عـــــــــدل" است !
پیداست که راه ؛ انحرافــــــــــــــــی باشد
شاعر : احمد بابایی
در مکر ؛ رسید و هوسِ کالــــــــــی کرد
با حیله ؛ طواف ؛ حولِ بی حالی کرد !
هر کینه که داشت از خمینـــــــــــــــــــی ؛ ابلیس
در فتنه ؛ سر خامــــــــــــــــــــــنه ای خالی کرد !
شاعر : احمد بابایی
فریاد ؛ مگـر بغـــــــــــضِ گلو را خورده ست !
مستی ؛ به لبِ بسته سبو را خورده ست!
دیدید اگر "هار" شده ؛ خون دیده
دنیاطلبی ؛ حیایِ او را خورده ست !
شاعر : احمد بابایی
شن ریزه ز گرداب چه داند ... جز هیچ !
شب پرّه ز مهتاب چه داند ... جز هیچ !
ما مٌنتَقمِ خونِ قوانیــــــــــــــــــــــــن هستیم !
دیوانه ز آداب چه داند ... جــــــز هیچ !
شاعر : احمد بابایی
از کینه و مکرِ جنگِ احزابی ها
خون ریخته بر نمــازِ محرابی ها
با "سیدعلـــــــــــــــــــــــی" ؛ غیرت ایران باقی ست
بی غیرتی است ارثِ وهّابی ها
شاعر : احمد بابایی
خالی ؛ وطنِ یاس ؛ ز پائیز کنیم
از فتنه و انحــــــراف ؛ پرهیز کنیم
ما نسلِ "اَشِدّاء علَی الکفّاریم"
خوب است که تیــــــــغِ رای را تیز کنیم
شاعر : احمد بابایی
با "سیدعلــــــــــــــــــــی" بسته نماند راهی
گو طعنه زند به اوجِ کوهی ؛ کاهی
تقویـــــــــــــمِ دیار ما ز خـــــون است و غـــــرور
ما را نبوَد غیر محــــــــــــرّم ؛ ماهی
شاعر : احمد بابایی
بی اذن ولی ؛ راه عدالت تنگ است
بی "سیدعلــــــــــــــی" برکت قانون ؛ لنگ است
هر رای ؛ گلی شکفته از لبیـــک است
تعارف نکنیم ! بی وفایی ؛ ننـگ است
شاعر : احمد بابایی
در هندسه ی نظام ؛ فتوا با توست
از درد نگوئیم که مــــــداوا با توست
شرمنده ز خوبیِ تو هستیم ... "علــــــــــــــــــــــی" !
جبران شکست خوردن ما با توست
شاعر : احمد بابایی
در باورِ ما ؛ یاورِ ما "سیدعلـــــــــــــــــــــی" ست
هشیاریِ ما ... ساغرِ ما "سیدعلـــــــــی" ست
ما را نبوُد واهمــــــه از راهزنان
در راه علی ؛ رهبر ما "سیدعلــــــــــــــــــــــــــــی" ست
شاعر : احمد بابایی
با "سیدعلـــــــــــــــــی" ؛ شبم ؛ شب قدر شود
بی او ؛ همه جا ظلمت بی بدر شود
بر هر که بجز علی اگر دل بدهد
صــــــــــدرالمتالهین ؛ بنی صــــــــدر شود !!!
شاعر : احمد بابایی
با وعده و با گزاف خواهند آمد
با شعبده و خلاف خواهند آمد
در فتنه اگر هنگِ خوارج رفتند
با لشگر انحراف خواهند آمد
شاعر : احمد بابایی
یک چشم به تکلیفِ سیاسی داریم
یک چشم به قانونِ اساسی داریم
چون "سیدعلــــــــــــــــــــــــــــــــی" ستونِ دینداری ماست
در سایه ی او روحِ حماســـــــــی داریم
شاعر : احمد بابایی
خونِ دلِ ما آینه ی خوشنامی ست
آرامشِ در میانِ ناآرامی ست
تا "سیدعلـــــــــــــــــــــــی" اساسِ جمهوری ماست
جمهوریِ ما به لطف او اسلامی ست
شاعر : احمد بابایی
سلام و ارادت و عرض تسلیت
به مناسبت شهادت شیرزنی از تبار اهل بیت عصمت و طهارت و یکی از فواکه و محصول پیوند زمین و آسمان ؛ حضرت ام کلثوم سلام الله علیها ؛ اثری دیگر را تقدیم می کنیم :
اگـر چه حـال و هـوایـم ز اشـک معـلوم است
خدا گواست که شیعه همیشه مظلوم است
بـه صـبـح و شـام بـگـویـیـم یـکـصـدو ده بـار
عـدوی حـضـرت حـیدر به مرگ محکوم است
زدیــم فــالــی و قــرعــه بــه نـام او افــتــاد
دوبــاره کـار دل مـا بـه دسـت خـانـوم است
ثــنــا و حــمـد و سـتـایـش نـثـار بــانــویــی
که درشکوه وبزرگی ست گرچه مغموم است
الا کـه بــنــده نـوازیــت ارثــی از مــولاســت
همیشه عـادت تـو مـرحـمت به محروم است
تـویـی سـتـاره دوم به آســمــان عـلـی (ع)
بـدون مِـهـر تـو هـر دل ز نـور مـحروم است
بـه شـام و کـوفـه تـاریک خطبه خواندن تو
تـمـامـی از جـلـوات امـام مـعـصـوم است
کـسـی کـه نـسـبت پیوند گل به خار دهد
سـزای ایـن عـمـلـش مـیـوه هـای زقّوم است
رواسـت شـیـعـه بـرایـت حـسینیه سازد
فدای نام تو بانو که ام کلثوم(س) است
چه می شودکه قبول ازظفرکنی این شعر
صله زدست کریمان همیشه مرسوم است
+
شاعـــــــــــــر گرامی : آقای حامد ظفـــــــــــــــــــــر
+
در علم و فضیلت و ادب دریایی
در عصمت و صبر و علم بی همتایی
سجادهی تو شمیم کوثر دارد
تو آینهی حقیقی زهرایی
ای روح زلال! نور کوثر داری
تو عطر گل یاس پیمبر داری
در حجب و حیا آینهی فاطمه ای
در وقت خطابه شور حیدر داری
ای پشت و پناه قافله، چون زینب
همراز نماز نافله، چون زینب
در شام نیفتاده ای از پا، بانو
یک لحظه در این مقابله چون زینب
هر چند که بی صبر و قراری بانو
هر چند غریب و داغداری بانو
در کوفهی بی کسی و شام غربت
چون کوه وقار استواری بانو
+
ای مقـــامت فـراتـر از مریــــم
ای شکوهـت رسـاتـر از حــــوا
ام کلثــوم ! خواهــر زینب(س)
عصمت الله دوم زهــــرا (س)
پیش پایـت تــــمام حـــور و ملـــک
در رکـــــوع و سجـــــود افتـــــاده
نســل برتـر ز خانــــواده نـــــور..!
دخت مـولا(ع) و فاطمـه(س) زاده
ای حجابت فرشته را چادر
حوریان در طواف معجر تو
آن قدر ناز داری ای بانو..!
بال جبریل فرش معبـر تو
از نفسهایت ای نسیم بهشت..!
بــوی عطــر و گــلاب می آیــــد
التمــاس دعـای نیمــه شبـــان
سوی تو مستجـــــاب می آیــد
تو کجـــــا و تبـــــار ناپـاکان....!؟
تـو ملیکـه ز عالــم ملکـــــــوت!
تـو بهشتـی چـه نسبتی داری
به کویــر و به دوزخ و برهــوت؟
+
تـو مـحـور کــل کــائـنـاتـی بـانـو
شـویـنـده لـوح سـیـئـاتـی بـانـو
برزینب وبرحسین خواهرهستی
مانـنـد حـسـن راه نجاتـی بـانـو
+
در آن دم ام كلثوم
دل افگار مغموم
چو باران گريه مى كرد
خروشان نوحه مى كرد
كه اى شهر دل آرا
مده ما را به خود جا
كه ما افسرده هستيم
برادر مرده هستيم
بسى شرم است ما را
اگر پرسى تو از ما
منوّر ماهتان كو؟
موقّر شاهتان كو؟
برادر را كه برديد
به دست كه سپرديد؟
نبود اين كارتان خوب
كه چون اولاد يعقوب
سپرديد اى بزرگان
برادر را به گرگان
مپرس از ما مدينه
كه رخ هاى برهنه
چه سان رفتيد در شام
ميان مجلس عام
نه آسان مشكل ماست
پر از غم ها دل ماست
غم ما گفتنى نيست
غبارش رفتنى نيست
با گوشه و با کنایه بد می گویند
در پیشِ حریر ؛ از "نَمَد" می گویند
مردم همه با "سیدعلــــــــــــــــــــــــــــــی" یکدله اند
این منحرفین ؛ "نمی شود" میگویند ...
شاعر : احمد بابایی
چون مرد ؛ شعار چرب و شیرین ندهد
پس وعده ی بیراه و دروغین ندهد
در بازیِ کافرانه ی منحرفین
سربازِ علی ؛ سر دهد و دین ندهد
شاعر : احمد بابایی
"کوسه" ؛ شبِ نا امن ؛ به دریا نَبَرد
"بوزینه" ؛ شرارِ فتنه ؛ بالا نَبَرد
چون حافظِ ما "کوهِ ولایت" باشد
پس "بادِ هوا" کلاهمان را نبرد
شاعر : احمد بابایی
تا مصحفِ ما سوره ی کوثر دارد
هیهات که جام ِ عهد ؛ مو بردارد
ایران ؛ نشود اسیرِ مشتی ابلیس
تا بر سرِ خود ؛ سایه ی "رهبر" دارد
شاعر : احمد بابایی
دیدید چگونه عزتش ذلت شد
لج بازیِ او مزید بر علت شد
با سر به هوا بودن و با نامردی
او باعث سر به زیری ملت شد !
شاعر : احمد بابایی